4 september tot 28 oktober 2010

Aleksandra Gaca, bijzondere wollen sjaals en FUCI, fraaie tassen van vilt en placemats van polyestervilt

30 mei t/m 28 augustus 2010 - Koesteren, ontdekkingen en verstilling

Sylvia Blickman (1), ‘Een huis vol vlinders’. De vlinders die vlak onder het open raam van mijn slaapkamer hun winterslaap houden gaan sterven, maar mijn ‘Bloem-Vlinders’ blijven. Je kunt ze zelfs dragen, allemaal bij elkaar of als enkeling. Het zijn sieraden om je mee te onderscheiden. Koesteren en vereeuwigen is het thema dat als een rode draad door Sylvia ’s werk loopt. Of het nu vlinders betreft of schelpen, zij koestert ze en gebruikt ze als inspiratiebron. Door ze in haar sieraden toe te passen, als middelpunt of verborgen, krijgen ze een nieuw bestaan.

Brigit Daamen (2) richt zich in haar nieuwe collecties ‘Toverbalsieraden en Woldolomieten’ op de tegenstelling tussen binnenwereld en buitenkant. Zij vilt zachte wol in verschillende kleurlagen om een gladde glasvorm heen. Bij het open snijden wordt de gelaagdheid zichtbaar, als bij een toverbal. Of ze verbindt lagen bestaand en vervormd vilt met siliconenrubber, als de doorsneden van Dolomiet gesteenten. De randen getuigen van de groei en vervorming die daarbij plaats vindt. Zo ontstaan series armbanden, broches en halssieraden.

Floor Max (3) sloeg met haar herbariumserie een nieuwe weg in. Uitgangspunt was aanvankelijk haar eigen werk: na een aantal ‘vernietigende’ handelingen zoals verbranden, smelten en pletten, deed ze wonderschone ontdekkingen. Een vergeten en verloren gewaande wereld opent zich. Bewaard gebleven, als waren het fossielen tussen vele aardlagen, tonen deze sieraden hun op dat moment gevangen schoonheid. Verder laat zij, verwant aan het herbarium, haar nieuwe serie strandvondsten zien. Mosselhangers, gevonden stukken touw en ringen die aan de vloedlijn niet zouden misstaan….

07 november 2009 t/m 28 februari 2010 - Tijdloze tassen, 30 jaar tassen van Maria Hees

Sinds haar start als ontwerper 30 jaar geleden zijn er enkele uitgangspunten die Maria Hees steeds weer toepast. Structuur, functie, materiaalgebruik en een heldere vorm zijn erg belangrijk. Ook bij deze nieuwe serie gesmockte tassen en tassen van vissenleer spelen ze weer een rol.
De gesmockte tassen doen denken aan Moorse en Noord-Afrikaanse architectuur, ze hebben dan ook Marokkaanse namen gekregen zoals Marrakech, Meknès en Casablanca.
Vijftien jaar geleden heeft Maria Hees tassen ontworpen van het vissenleer van de Nijlbaars. Na lange tijd is dat leer weer verkrijgbaar en heeft ze nieuwe tassen van vissenleer ontworpen, die weer zoveel mogelijk doen herinneren aan de vorm van de vis.

Unieke Schakelcolliers 2008
In 2008 kwam Maria Hees tot de ontdekking dat de combinatie van porselein met fijn zilver sterk genoeg is om er draagbare sieraden van te maken. Beide materialen vormt ze met de hand waardoor krachtige vrije vormen ontstaan en geen enkel collier gelijk wordt aan het andere.
Elk collier is een compositie van schakels van verschillende grootte en vorm waardoor het karakter van de colliers varieert van robuust tot meer verfijnd.
Voor haar is het werken hieraan een constant avontuur, waarbij het ene collier inspireert tot het maken van het volgende...

12 september t/m 31 oktober 2009 - Delft op de kaart, sieraden en vormgeving van, en/of, met Delfts Blauw

De gemeente Delft heeft 2009 uitgeroepen tot Delft Cultuurjaar en zet in het weekend van 12 en 13 september 'Delft op de kaart' met tal van activiteiten in de hele stad. Galerie Lous Martin haakt daar op in met een tentoonstelling van sieraden en vormgeving waarbij de vormgevers zich op hun heel eigen wijze lieten inspireren door Delfts blauw.

Om een paar hoogtepunten te noemen:
Gésine Hackenberg (1) toverde Delfts blauwe borden van de Porceleyne Fles om tot een mooi halssieraad (en het bord blijft ook nog bruikbaar), van Petra Hartman zijn er broches beschilderd met de bekende blauwe kleuren, Peter Hoogeboom stapelde Chinese mini kommetjes tot fraaie broches en Ineke Otte (2) verwerkte Delfts blauwe objectjes tot halssieraden. Simone van Eerdenburg maakte prachtige zijden sjaals en Ica van Tongeren hemelse keramische tegels met digitale of keramische transfers van onder andere Hollandse luchten en regendruppels.

Deelnemers:
Luis Acosta, Pauline Barendse, Ela Bauer, Judith Bloedjes (3), Brech, Leo Cahn, Brigit Daamen, Ingeborg van Damme, Simone van Eerdenburg, Suzanne Esser, Gésine Hackenberg (met courtesy van galerie RA), Petra Hartman, Maria Hees, Peter Hoogeboom (met courtesy van galerie RA), Juul, Jan Matthesius, Hanneke van der Leeuw, Ineke Otte, Evelien Sipkes, Ica van Tongeren, Miriam Verbeek

1. Gésine Hackenberg 2. Ineke Otte 3. Judith Bloedjes

29 mei t/m 29 augustus 2009 - Laura Bakker, gerenommeerd Delfts talent

De cirkel is rond: vijfentwintigjarig jubileum, nieuw werk.

Vijfentwintig jaar is een mooi moment om terug te kijken. Met een groot overzicht in twee Nederlandse musea, plus twee erkende sieradengaleries en een buitenlandse tournee, toont Laura Bakker haar ontwikkeling en positie in de wereld van het hedendaagse sieraad.

Gelijktijdig een historisch overzicht in het Lambert van Meerten museum te Delft.

De catalogus (inclusief video-DVD) is te koop voor € 14,95

05 april t/m 23 mei 2009 - Origineel? Brech sieraden, jong Delfts talent

Kan een mens, die dag in dag uit blootgesteld wordt aan een overdosis aan indrukken, oorspronkelijk werk maken? Hoe definiëren we 'origineel' überhaupt? En wat betekent dit voor mijn sieraden die omwillen van de nauwkeurigheid deels vervaardigd worden met behulp van moderne technieken als draadvonken en lasersnijden?

Ik ben opgeleid om producten te ontwerpen die in oplage vervaardigd worden. Binnen dat vakgebied is het ongeoorloofd gebruik te maken van andermans ideeën die gereguleerd zijn via het octrooirecht. Maar hoe zit dat in de kunst?
De laatste tijd raakte ik geboeid door de grenzen tussen 'inspireren', 'imiteren' en 'kopiëren'. Aan de hand van de manier waarop er in de kunst(geschiedenis) mee om gegaan wordt, probeer ik mijn positie ten opzichte van dit onderwerp te bepalen. Ik nodig u uit met mij mee te gaan op deze zoektocht.

Brech

'Brech' wordt gevormd door Brechje Vermaat en Maarten Versteeg. Beiden studeerden Industrieel Ontwerpen in Delft en deden daarnaast in deeltijd de opleiding tot goudsmid. Deze achtergrond is terug te zien in hun werk, waarin zij het technisch inzicht en de ontwerpvaardigheid van de TU verenigen met ambachtelijk vakmanschap.


Foto's: Hugo Schuitemaker

08 februari t/m 28 maart 2009 - Annemieke Broenink, Kantachtige sieraden en sjawls

Annemieke Broenink is een jonge ontwerpster, die inmiddels opzien baart met haar collectie shawls en halssieraden. Zij studeerde modevormgeving aan de Hogeschool voor de Kunsten te Arnhem en werkte vervolgens een tiental jaren in Amsterdam in het hoog segment confectie en in styling en couture. In 2004 is ze begonnen met het ontwerpen van een eigen collectie shawls en accessoires.

Annemieke ontwikkelt en produceert alles in haar eigen atelier. In 2009 concentreert ze zich op de uitbreiding van haar collectie op basis van rubber, waar zij met een zelf ontwikkelde techniek kantachtige halssieraden en shawls van maakt, al dan niet in combinatie met chiffon. Haar werk beweegt zich op het grensgebied tussen kleding en sieraden. Annemieke Broenink laat zich inspireren door de mogelijkheden te onderzoeken van materialen die, op de manier waarop zij ze gebruikt, nog geen toepassing vonden in de mode. Door het geraffineerde gebruik van (gekleurd) rubber worden haar sjawls en halssieraden blikvangers die gedragen kunnen worden op een eenvoudige tuniek of top en zich prachtig naar het lichaam voegen.

Door deelname aan Art Fairs in binnen- en buitenland weet zij wat de wensen van het publiek zijn en speelt daarop in op een eigenzinnige wijze.
Inmiddels zijn er veel galeries die haar werk verkopen.


Foto's: Tinelou van der Elsken

16 november 2008 t/m 30 januari 2009 - Hilde Foks, Voor Sonja "facetten"
Denkend aan haar kwam mijn nieuwe collectie tot stand

Dit voorjaar nam het leven afscheid van mijn moeder. Ze was hoogbejaard en nagenoeg blind.
In de afgelopen jaren verminderde de kwaliteit van haar leven gestaag. Vooral het afnemen van haar gezichtsvermogen was een groot leed. Haar hele leven had ze met grote teugen genoten van lezen, dans, toneel en theater, van kostuums, bloemen en kleuren, om maar wat visueels te noemen. Ze becommentarieerde het beleefde op een voor haar zo kenmerkende manier. Het was goed of het beviel haar niet. Ze was een prater, intelligent en strijdbaar, maar ook heel gevoelig en kwetsbaar. “Je kan je niet voorstellen wat het is om oud te worden” heeft ze verschillende keren gezegd. Ik voelde me machteloos.

De laatste jaren werd ze milder, meer berustend.
Het verlies van haar gezichtsvermogen was door geen ander zintuig enigszins te compenseren geweest. De buitenwereld verdween steeds meer en meer naar mate het licht afnam en de kleuren vervaagden. Haar beeld en blik keerden zich naar binnen, gevangen met haar gedachten. Ze zei: “Denken en overdenken dat is alles wat ik doe”.
Associatief, zo werkte haar geest. Gesprekken gingen vaak van de hak op de tak. De beelden rijkdom binnenin haar was enorm. En nu, nu kraakt de stilte!

Hilde Foks

20 jaar werk van Hilde Foks is samengevat in het boek:
“Hilde Foks sieraden/textiel 1986 – 2007”

Foto's: Wim van Alphen

07 september t/m 08 november 2008 - Joanne Zwart, Jova Design: sieraden en tassen, een Fair trade project in Nepal

Om een fair trade project in Nepal te ondersteunen op het gebied van design en productontwikkeling is Joanne Zwart in het najaar van 2007 twee maanden naar Kathmandu geweest.

Het resultaat is een prachtige collectie sieraden en tassen onder de naam Jova Design. Dit project is een samenwerking tussen de Nederlandse importeur Tilingo Nepra, DDiD (Dutch Design in Development), en de Nepalese producent New SADLE, een werkplaats voor o.a. ex-leprosen.
Joanne: "Ik ben meer dan tevreden over hoe de opdracht is volbracht. Wat we hebben bereikt, is ver boven mijn verwachtingen. Het succes van dit project is grotendeels te danken aan de begeleiding en assistentie die ik ter plaatse heb gekregen van Nepalese ontwerpster Sova. Door haar konden we heel snel van een idee tot een tastbaar voorbeeld komen. De naam van de collectie Jova Design is een combinatie van onze twee namen. Door de continue motiverende en assertieve aanpak van dit team hebben we zeventien ontwerpen voor sieraden en tassen kunnen ontwikkelen."

Voor de ontwerpen heeft Joanne zich laten inspireren door de veelzijdigheid aan technieken die de ambachtslieden van New SADLE beheersen: been bewerken, textielweven, haakwerk, hout bewerken, papier bedrukken, etc. Zo zijn veel werknemers betrokken bij het tot stand brengen van deze 'fair design' collectie. Joanne: "Het project heeft me veel voldoening gegeven. Het is mooi om met vormgeving bezig te zijn en daarmee mensen in ontwikkelingslanden te kunnen helpen."

Foto's: 1. Ring Manju, 2. Collier Anne extended, 3.Tas Tara

27 april t/m 26 juli 2008 - Marian Sturkenboom 'Just a perfect day...'

Zoals je je kunt voelen op een mooie dag... zo wil ik dat in mijn nieuwe serie sieraden vasthouden.
Een paar jaar geleden begon ik te werken met siliconenrubber vanwege de schoonheid, flexibiliteit en transparantie van dat materiaal. Ik combineer het vaak met parels, stenen en diverse metalen, waaronder zilver en bladgoud.

Mooie structuren en vormen die ik in de natuur vind zijn al vaak mijn inspiratiebronnen geweest. Nu gebruik ik ze direct als mal of als basis door over het originele objectje (bijvoorbeeld een zaad, een bloem, besje) meerdere laagjes siliconenrubber aan te brengen en dat er, na droging, weer uit te verwijderen. Zo ontstaat een nieuwe, holle vorm en het halftransparante materiaal maakt de ruimte en lucht in mijn sieraden zichtbaar. Ook bolvormen krijgen dat ruimtelijke en die luchtige lichtheid. Het worden mysterieuze zeepbellen of lege kralen zoals ik in de nieuwe serie halssieraden laat zien.

Sinds 2006 ben ik het rubber gaan mengen met kleurpigmenten. Dit biedt veel nieuwe mogelijkheden en verhoogt de vervreemdende magische sfeer die mijn sieraden al uitstraalden. Zij krijgen daardoor een nieuwe eigen natuur... gewoon voor een mooie dag... of het verlangen ernaar.

Marian Sturkenboom, februari 2008.

Foto's: 1. Blue Rain: Irene van de Wolf, 2. Marian Sturkenboom, 3. Marian Sturkenboom

02 maart - 20 april 2008 - Grafische sieraden van Yoka Voorbach (1950-2007)

Rond 1993 heeft Yoka Voorbach het etsen en edelsmeden gecombineerd en van daaruit heeft zij zelf een nieuw soort discipline ontwikkeld namelijk grafische sieraden.
Door middel van de etstechniek, die diepe reliëfs en andere sporen op het te bewerken metaal achterlaat, suggereert zij verwering en ouderdom, zodat het lijkt alsof de objecten en sieraden zo juist bij een archeologische site opgegraven zijn. Prehistorie, antieke beschavingen, natuur en de oudheidkundige vondsten daarvan vormden een grote inspiratiebron voor Yoka.
Zo worden er ringen, hangers, broches, oorstekers en armbanden van geëtste plaatjes van zink, tombak, zilver of goud tezamen met hun eigen afdruk in kleine oplage of als uniek sieraad gepresenteerd in fraaie door haar ontworpen doosjes of kistjes. Samen vormen zij het sieraad: een kleinood om te dragen en een voor aan de wand. Yoka is steeds bezig geweest met het ontwerpen van sieraden (naast schilderijen en etsen) die heel puur zijn en dicht bij de natuur staan, passend bij haar filosofie.
Zoals Yoka het zelf formuleerde: ‘Geabstraheerde mens- en dierfiguren zijn vaak aanwezig in mijn ontwerpen als uitdrukking van het respect dat ik voel voor het natuurlijke leven en de overlevingsdrang, die sommige intelligente wezens sinds mensenheugenis ten toon hebben gespreid ondanks hun kwetsbaarheid.’

Jos Stift, december 2007

Naschrift Lous Martin
Rond mei 2006 was Yoka ‘uitbehandeld’, ze had kanker. Dankzij haar enorme overlevingsdrang overleed ze ‘pas’ in januari 2007, nóg veel te jong. Ik ben blij dat ik u haar werk nog eenmaal mag tonen, zoals ik dat met haar en Jos tevoren al besprak

25 november 2007 - 24 februari 2008 - Petra Hartman... en haar sieraden, en haar tassen en schilderijen, nu ook beelden in kandelaars... Lieftallig Licht!

Alles wat licht geeft gaat de kandelaarvormen niet voorbij. Verliefde naakten, droevige dames, juichende nette heren. Bosbranden maar ook heroïnespuiters en verlichte vredestichters... alles wat licht geeft is een veel omvattend donkere-dagen en warme-harten thema van Hartman.

Op het eerste gezicht uitvergrootte sieraden, in hout, textiel en kristal, met veel kaarsvette of gouden druipers, soms veranderend in wassen beelden, frêle en transparant... zoals ook het kleinste lichtobject, een uterus in een glazen venusheuvel, klein Lieftallig Licht!

De objecten zijn even bewegelijk als vuur maar tegelijk versmolten in een verstild wassen beeld, de diamanten weerspiegelen dat wat om hen heen staat.

Petra Hartman, oktober 2007

30 september - 17 november 2007 - Miriam Verbeek

Miriam Verbeek is sieraadontwerpster en werkt sinds 2000 vooral met zijde en wol die ze vervilt tot kleurrijke sieraden. In 1998 kwam ze in aanraking met het vervilten van wol doordat ze samen met een beeldend kunstenaar aan het project 'Blikvangers' voor het Nederlands Textielmuseum meedeed. Het duurde daarna nog twee jaar voordat ze het wolvilten in haar sieraden ging gebruiken. Eerst was het dunne gehaakte wol die ze verviltte maar later ging ze de wol ook direct in vorm vilten. Soms worden er andere materialen, zoals zilver, kralen en/of stenen aan toegevoegd. ”Het vilten heeft iets magisch en is zeer verslavend”, zegt Verbeek, “iedere keer ontdek ik weer nieuwe mogelijkheden”.

In haar nieuwste ontwerpen laat Miriam Verbeek zich inspireren door de natuur, een beetje Hollandse folklore en eigen herinneringen. De kraagcolliers (1, 2) en armbanden bestaan uit een aaneenschakeling van gelijkvormige elementen, geïnspireerd op bladeren en ijsschotsen. Door het ritme van de elementen vallen de sieraden mooi en soepel om het lichaam.

Naast dit werk heeft Miriam Verbeek een serie vervilte sieraden met dieren gemaakt (3). De aanleiding was een cadeautje voor een gynaecologe die ooievaars verzamelt. Zo ontstond De zwangere ooievaar. Helemaal enthousiast over dat ooievaartje zagen vervolgens onder andere Het vogeltje in de luiers, Liefdes baby’s, en een grijze breiende muis het licht. Sieraden die gedragen kunnen worden maar ook als object in huis een plek kunnen krijgen.

Deze tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt door het Fonds voor Beeldende Kunsten, Amsterdam


Foto's: 1. Gert Boezem, 2. Miriam Verbeek, 3. Miriam Verbeek

14 & 15 juli - half september 2007 - Deelnemer Delft Ceramica, www.delftceramica.nl

Galerie Lous Martin haakt daarop in met een expositie van sieraden en objekten van/met keramiek.

Deelnemers: Judith Bloedjes (sieraden en tuinobjecten), Hil Driessen (bekers en vazen), Marijke de Goey (vazen), Maria Hees (sieraden)
Pauline Janssen (tuinobjecten), Rian de Jong en Margit Seland collectie: ‘burned’ (sieraden), Marly Kruytzer (sieraden).


Foto's: Margit Seland en Rian de Jong, "Burned Collection" project

03 juni - 29 juli 2007 - Corina Rietveld: ‘sprokkelen’, nieuwe sieraden

Het enthousiasme voor het sprokkelen en het vinden van bijzondere stukjes hout en stenen heb ik vormgegeven in deze serie sieraden. In de 'Jaar ring' heb ik de mooie jaarringen van deze houten schijf de vormgeving van de ring laten bepalen. Ik heb een houten jaarring vervangen door een gouden. De gouden jaarring staat voor een bijzonder jaar of moment.

De ‘Berkenbast ring’ is ontstaan vanuit het vinden van mooie basten en schors van bomen en takken. Deze ‘jasjes’ van een boom zijn vaak prachtig van kleur en structuur. De ‘Berkenbast ring’ bestaat uit een gouden binnen ring welke omhuld is met het mooie schors van een berk.
De ‘Steen ring’ is een ring welke is ontstaan na het vinden van deze mooie steen. De ring is uniek doordat je de steen nooit meer op deze manier zult vinden. Ik heb de steen met een gouden draad op de ring bevestigd in plaats van met een traditionele zetting waardoor het lijkt alsof je de steen hebt gevonden en op een ring hebt gebonden.

Corina Rietveld

Foto's: 1. Steen ring , 2. Jaar ring, 3. Jaar ring

11 maart - 06 mei 2007 - Marijke de Goey

‘Sieraden zijn een sculptuur voor het lichaam en sculpturen zijn sieraden voor het landschap’

Mijn lijnen beschrijven transparante vormen in de ruimte, suggeren de illusie van ruimte en veroorzaken een visuele desoriëntatie. De ervaring van de sculpturen ontstaat binnen de context van de omgevende ruimte. Ruimte is sculptuur, sculptuur is ruimte. Ik beschouw kleine draden als even krachtig als grote monumentale werken. De expressie blijft licht, transparant en subtiel: het weerstaan van zwaartekracht.
(Kubus collier: het is een kleine stap om kubussen met elkaar te verbinden en zo een sieraad te creëren).

Marijke de Goey, januari 2007

Foto’s: Atelier Marijke de Goey

19 november 2006 - 20 januari 2007 - Beyond Material, jubileumexpositie

Zie 'Jubileum'

24 september - 05 november 2006 - Cross-over

Cross-over is een expositie van sieraden en kleine objecten die enerzijds zijn ontworpen door westerse ontwerpers, die zich hebben laten inspireren door niet westerse culturen en anderzijds zijn ontworpen door Zuid Afrikaanse en Braziliaanse vrouwen, die zich deels door westerse culturen lieten inspireren.

De vrouwengroep Xhenoga (3) uit Zuid Afrika staat onder leiding van de ontwerpster Jeanette Gibson en heeft in 2004 in Zuid Afrika samengewerkt met de Nederlandse ontwerpster Karin Kortenhorst. De vrouwengroep AVE (1) uit Brazilië staat onder leiding van Annemiek van Es en Pascale Piket. Deze twee projekten helpen vrouwen aan werk en een eigen inkomen. De Nederlandse ontwerpers zijn: Annemiek van Es, Maria Hees, Machteld van Joolingen, Chequita Nahar en Arnout Visser (3). Ze zijn gefascineerd door tradities, materiaalgebruik, vorm en techniek van sieradenmakers en andere ambachtslieden in o.a. Kenia, Ghana, Mali, Ethiopië en Brazilië. Ze werken daar samen met lokale ambachtslieden of laten zich er louter door inspireren.

Dit leidt tot een unieke mix van westerse en niet-westerse invloeden. Het resultaat staat in een andere context, doordat het vanuit een interculturele uitwisseling tot stand is gekomen. De uitkomst van deze samenwerking heeft een meerwaarde gekregen omdat lokale ambachtslieden sieraden benaderen vanuit een ander perspectief. Spiritualiteit, een traditionele, religieuze betekenis en ambachtelijke kennis en vaardigheden bepalen mede het eindresultaat. De uitwisseling brengt de ontwerpers vaak tot nieuwe inzichten.

Het gaat niet per definitie om vernieuwing, maar om een combinatie van authenticiteit, traditie en nieuwe toepassingen en het samenbrengen van werelden, die meestal geen kennis van elkaar hebben.

Karin van Paassen

Foto's: 1. AVE 2. Arnout Visser 3. Xhenoga

07 mei - 16 juli 2006 - Uli Rapp, Diamonds and Pearls

De nieuwe collectie van Uli Rapp Diamonds and Pearls (1) omvat kleurrijke armbanden, halssieraden en broches. Door middel van magneten kunnen deze ook het interieur sieren in de vorm van een 'sieraad-gordijn', waarbij de collectie samen met het door haar bedrukte gordijn één geheel vormt. Tevens wordt Uli's nieuwe T-shirt collectie versierd gepresenteerd.

Steeds terugkerende thema's in het werk van Uli zijn de pracht van het verleden en decoratieve patronen uit de natuur. In haar unieke ontwerpen combineert zij traditionele materialen en procédés met moderne technieken en eigentijds design. In de voorgaande collectie kostuum T-shirts, Maiden's Blush, is de rijke en verfijnde ornamentiek uit de Renaissance verwerkt, met motieven die zijn ontleend aan kant en sieraden uit die periode. De naam Maiden's Blush is geïnspireerd op een lichtroze tint die typisch is voor de Elizabethan style. De serie is nu ook in zwart verkrijgbaar. Bij Epibulia (3) dienden 18e eeuwse illustraties als voorbeeld. Bloemette (2) is geïnspireerd op plantenmotieven. Sommige van de textiele procédés die zij gebruikt zijn door Uli zelf ontwikkeld; zoals de rekbare rubberen tussenlaag die het 'draagmateriaal' vormt en het textiel verstevigt. Zo weet Uli een product van nu te verrijken met de vormen van de natuur en de goede sier van vervlogen tijden.
Haar werk komt tot stand na veel expirimenteren met diverse materialen en verfijnde textiele zeefdruktechnieken, ieder ontwerp is uniek.

Foto's: 1. Diamonds and Pearls 2. Bloemette 3. Epibulia

05 maart - 31 april 2006 - PLASTIC, sieraden en vormgeving van/met plastic (1970 tot heden)

Naar aanleiding van de Studium Generale Materialenreeks PLASTIC van de TU Delft (www.materialenreeks.tudelft.nl) heb ik een concert en tentoonstelling georganiseerd met sieraden en vormgeving van/met plastic. Er zal een scala van sieraden en vormgeving te zien zijn, vanaf 1970 tot en met recent, gemaakt van/met plastic soorten: van de oudste, barnsteen (een natuurlijk soort versteend hars), via perspex (acrylaat) en gelamineerd pvc, corian, nylon, formica, polyester, diverse gietharsen en siliconen tot aan hergebruikt en gerecyceld plastic.

Gijs Bakker was, voor zover ik weet, de eerste die een armband maakte van uitsluitend perspex (1967, ‘cirkelarmband’). Emmy van Leersum lamineerde in 1970 celstof in p.v.c.. Marion Herbst en Bruno Ninaber van Eyben combineerden perspex met diverse metalen, begin jaren zeventig. In die tijd werd ook de ‘serie sieraad’ uitgegeven door galerie Sieraad te Amsterdam (Lous Martin en Hans Appenzeller), sieraden die in oplage werden gemaakt om de prijs laag te houden. Verschillende ontwerpen uit de serie bevatten perspex. Maria Hees kreeg bekendheid door haar ‘ready mades’ (1978), armbanden van tuinslang en ‘bortselbroches’.

Sieraadvormgevers maken dankbaar gebruik van plastics vanwege de goede eigen-schappen: de kleuren of zelf kleur toevoegen, de mogelijkheid ze te buigen, vervormen, boren, zagen, lijmen, gieten, spuiten etcetera. Men verwerkt ze al dan niet in combinatie met (edele) metalen.
Steeds komen er nieuwe, innovatieve, materialen bij evenals technieken.
Daaraan zal ik aandacht besteden in de speciale expositie ter gelegenheid van het 10 jarig bestaan van mijn galerie ( 19 november 2006- 20 januari 2007).

Lous Martin, januari 2006

1. Friederike Dietz, shampoo fles 'Fernweh' 2. Floor Max, bloembroche 3. Hilde Foks, Bolkol

23 november 2005 - 14 januari 2006 - Blanka Sperková, verdraa(i)d mooi, sieraden en objekten van fijn metaaldraad

In 1970 begon Blanka Sperková op de academie in Praag te experimenteren met technieken voor metaaldraad. Later stuitte ze op een techniek die ketellappers gebruiken om potten en pannen te repareren door er een netwerk van metaaldraad om heen te spannen. Vanaf 1975 past ze haar eigen techniek toe, ‘vingerbreien’, er komt geen naald aan te pas. Verbazingwekkend als je ziet hoe fijn haar werk is!

In het begin werkte ze vooral figuratief, uitgaande van mens- en diermotieven. Na jaren hoofden, handen, benen, torso’s etc. te hebben gemaakt, wilde ze meer algemeen en abstracter werk maken. Recent keerde ze echter terug naar de basis: organische vormen. Ze creëert zowel sieraden als grote sculpturen en manipuleert de luchtige transparantie van gebreid draad zó dat ze een expressief spel van licht en schaduw te zien geven. Haar objekten en sieraden krijgen vorm vanuit zichzelf, dringen zich aan haar op, anticiperen, dicteren. Miniscule ingrepen bij aanvang van het werkproces veroorzaken opvallende veranderingen. De diameter van het metaaldraad bepaalt de maat van de lussen en tevens de grens van het volume van haar werk. Als ze die grens niet respecteert, verliest de vorm zijn vorm, innerlijke spanning en kracht en verschrom-pelt als een appel die al z’n sap verloor. Door haar werkwijze is ze afhankelijk van de mogelijkheden van het materiaal: óf ze laat zich meeslepen en het materiaal bepaalt de vorm óf zij zoekt het materiaal dat de vorm kan maken die haar voor ogen staat.

Blanka paste haar techniek ook toe in 40 (!) animatiefilms en grafisch werk; won vele prijzen en exposeert over de hele wereld. Haar werk is opgenomen in collecties in binnen- en buitenland.

22 en 23 oktober 2005 - Delftse atelierroute

Delftse atelierroute, exposant: Coby Brinkers.

18 september - 29 oktober 2005 - Ineke Otte, kleurrijk als de natuur

"Als een rode draad loopt zij door mijn leven: de grote uitdaging telkens weer een verrassend sieraad te maken. Mijn gedachten probeer ik om te zetten in eigentijdse, licht draagbare, eigenaardige sieraden; een spannend en uitdagend proces. De fascinerende natuur en de elementen vormen daarbij vaak het sprankelende middelpunt: de oogverblindende kleurenpracht van rozen en tulpen; de grote diversiteit aan bloemen; uitgestrekte velden met elegant wuivend, lentegroen gras en intens blauwe wolkenloze luchten.

Diverse keren reisde ik naar de Himalaya, het dak van de wereld, en proefde er van de boeddhistische mystiek. Mijn verwondering over de aarde, de natuur en de oneindigheid van het heelal verdiepte zich en voorzag mij van een grote dosis nieuwe energie. In de loop van 25 jaar ontstonden telkens vernieuwende en unieke collecties, met diverse vormen, contrasten, kleuren en materialen. Een steeds terugkerend element is transparantie. Het werken met giethars, heldere transparante kleuren en laminaat bieden een inkijkje in de gelaagdheid van sieraden. Mijn affektie voor de natuur en het verlangen me te tooien met natuurlijke elementen kreeg duidelijk vorm in de serie sieraden die de naam 'groen als gras' draagt. Met kunststof kan ik op een symbolische manier de natuur op het lichaam realiseren, met sieraden die goed draagbaar zijn.

Regelmatig gaf ik mij met hart en ziel over aan buitenissigheden, zoals het werken met kunststof ratten: toch bepaald minder aaibare dieren. Verwerkt in een halssieraad in kombinatie met parels en gedragen op de huid hebben zij een vervreemdend effekt op zowel de drager als diens omgeving. Bij de sieraden grijp ik terug naar datgene wat steeds weer een inspiratiebron vormt voor mijn werk: de natuur."

Ineke Otte 2005

29 mei - 10 september 2005 - Sylvia Blickman, Songs from the sea

Bij de nieuwe sieraden en objekten 'Songs from the sea' liet ik me inspireren door de zee en haar mysterie. Draagbare kwalletjes, zeesterren, wervelende tollen. Kortom, wonderlijke sieraden en objekten om te dragen of mee te spelen.

1. Sea of flowers, draagobjekt, 2004

12 maart - 08 mei 2005, Maria Hees
Maria Hees is sinds 25 jaar een zelfstandig producerend ontwerper van sieraden, tassen en kleine gebruiksvoorwerpen. Altijd op zoek naar nieuwe materialen of naar een nieuwe toepassing. Zo ontstond deze serie:

Porseleinen tekens
Draagbare tekens van porselein, geïnspireerd op amuletten, die vooral in Afrika – meestal om de hals – worden gedragen en zo de drager tegen kwade invloeden beschermen. Dit thema, heb ik op drie manieren in mijn halssieraden verwerkt:

- De serie sieraden met noten staat het dichtst bij de amulet en verwijst naar krachtgevende symbolen.
- De westerse gebruiksvoorwerpen zijn een ironische weergave van onze draagbare ‘statusobjecten’, omgevormd tot een sieraad.
- Tekens die geabstraheerd zijn tot geometrische of andere vormen, zonder spirituele betekenis.

Tijdens mijn reis naar Ethiopië heb ik mijn sieraden weer bij mijn ‘inspiratiebron’, op Afrikaanse mensen gefotografeerd.

Daarnaast toont Maria Hees ook haar nieuwe tassen: “ik vind het uiterlijk van de tas zeker zo belangrijk als de binnenkant. Van binnen moet hij vooral funktioneel zijn, van buiten vooral mooi. Het is de ‘jas’ voor de spullen die je meeneemt”

Maria Hees

30 januari - 5 maart 2005 - zichtbaar-onzichtbaar, The invisible women Network, een projekt van Krijnie Beyen

Het Invisible Women Network is een projekt van Krijnie Beyen over onzichtbare geschiedenis, waarin vijf historische vrouwen van verschillende afkomst en karakter de hoofdrol spelen. Deze zijn gekopppeld aan thema’s uit het werk van Krijnie Beyen.
Voor de huidige tentoonstelling heeft Krijnie vijf ontwerpers uitgenodigd een sieraad te maken voor één van de vrouwen met als doel hen in een nieuw daglicht te stellen en ze zo aan de vergetelheid te ontrukken.

Marijke Schurink maakt een collier voor Marie Hèloïse (12e eeuw); de tegenstelling vroom/erotisch nam zijn als uitgangspunt voor een ondeugende rozenkrans. Rian de Jong (1) maakte een halssieraad van bont voor Charlotte von Stein (18e eeuw), jarenlang de muze van Goethe, later ruw door hem in de steek gelaten. Rian wil haar door dit sieraad warmte geven. Brigit Daamen (2) werd ‘gegrepen’ door de alchemie die Maria van Alexandrië (3e eeuw) bezig hield en ging aan het werk met laboratoriumglas en oliën. Daarbij deed ze spannende ontdekkingen met verrassende effekten. Mecky van den Brink vindt dat Elizabeth van de Palts (17e eeuw) zichzelf tekort doet met haar sobere uitstraling. Met opvallende haarsieraden maakt Mecky Elizabeth een vrouw van de wereld. Zéphérine d’Epinay (18e eeuw) kweekte rozen. Floor Max (3) nam de pioenroos en de gelaagdheid van de roos als uitgangspunt voor nieuwe kragen en kleine sieraden.

Krijnie Beyen combineert deze speciale sieraden, thema’s en vrouwen in een spannende installatie in de vorm van een hedendaags kabinet met snuisterijen, sieraden en portretten.

1. Rian de Jong 2. Brigit Daamen 3. Floor Max

07 november 2004 - 15 januari 2005 - Natureluurs, Nieuw werk van Evelien Sipkes

De tentoonstelling bestaat uit drie series nieuw werk geïnspireerd op de kleurrijke natuur van Curaçao. Voor de zijden serie liet Evelien Sipkes zich inspireren door de Curaçaose natuur: de titels van het werk spreken voor zich, onder andere: zon, zee, mondi (de begroeiing in het ‘wild’), bougainville, flamboyant, regentijd. Alle stukken zijn opgebouwd uit dezelfde elementen: genaaide tunneltjes stof (met name zijde) en touw. Door formaat en constructiewijze steeds te veranderen, ontstaan heel verschillende beelden.

Ideeën voor de zinken serie deed zijn op onder water. De perfecte bijna mathematische vormen van het koraal die tegelijkertijd ook zo organisch zijn, zijn een eindeloze inspiratiebron. Het zink laat zich onder invloed van diverse chemische badjes en andere stoffen langzaam transformeren tot een materiaal dat de uitstraling heeft van een lang verblijf op de zeebodem.

De sieraden van bot komen direct uit de natuur: gevonden stukjes bot die door zon en zee zijn schoongemaakt, geven bij doorzagen ervan een prachtige tekening prijs.

Evenals in haar vorige werk blijven structuur en constructie ook binnen deze nieuwe series belangrijk. Behalve dat deze twee aspecten verweven zijn in haar manier van werken heeft zij ze ook nodig om de beweeglijkheid te realiseren die het sieraad zijn draaggemak geeft.

Foto's: Ron Zijlstra

05 september - 31 oktober 2004 - Gastland: Engeland

In het kader van de jaarlijkse wandelroute langs sieraden en klokken door Delft op zondag 5 september zal in mijn galerie weer de tentoonstelling met sieraden uit een gastland te zien zijn. Dit jaar: Engeland.

Roberta Bernabei, docente aan de Universiteit van Loughborough (afdeling 3D design zilversmeden en sieraden) exposeert samen met een aantal (oud)leerlingen: Chloë Berrangé (1), Rosemary Chung (2), Angela Evans (3), Katie Morvan en See Sun Yung.

De tentoonstelling bestaat deels uit sieraden die de grenzen van het lichaam aftasten en overschrijden; je bewust maken van de ruimte direkt buiten het lichaam. En voor een deel uit containers: hangers van staaldraad en objekten om herinneringen in te bewaren, of herinneringen gevangen in ringen en armbanden. Verder werk van oud studenten van het Royal College of Art in Londen, waaronder: Olga Kosica.

In museum Paul Tetar van Elven is werk te zien van Vicky Amberly-Smith (minihuisjes in de vorm van sieraden) en Jane Adam (geanodiseerd en geverfd aluminium met een bijzondere textuur). Kortom een afwisselende collectie.

Met dank aan: Roberta Bernabei en Carla Nuis.

04 juli - 28 augustus 2004 - Humorvolle kleinoden van Teunis van de Kamp

"Zoekend naar vertedering bij de aanschouwer en hopend op een glimlach"

In 1999 won Teunis van de Kamp de amateurskunstprijs voor de regio Arnhem. Zijn inzending van een drietal ringen werd verkozen boven grotere werken zoals schilderijen en beeldhouwwerken. Daarna groeide de belangstelling voor zijn werk dat niet onderdoet voor dat van professionele sieraadontwerpers.

"Sinds enkele jaren maak ik alleen nog maar ringen. Deze vorm van sieraad heeft voor mij meer dimensie dan bijvoorbeeld oorhangers of broches. In het begin waren deze ringen veel abstracter. Nu zijn het bijna allemaal herkenbare objecten.

Vooral de dagelijkse dingen om mij heen inspireren mij. Het idee om een boodschappentas om te vormen tot een ring kan me dagenlang bezighouden. Ik gebruik hiervoor bijna altijd zilver omdat dat voor mij meer karakter heeft dan andere edelmetalen. Hieraan voeg ik allerlei materialen toe. Alles wat ik maar kan gebruiken om het beeld compleet te maken. Van schuurspons tot bonbonpapiertje.
Zelden gebruik ik edelstenen. Ook op straat gevonden voorwerpen uit verschillende landen inspireren mij tot het maken van ringen."

01 mei – 26 juni 2004 - Suzanne Esser, Nieuw werk

Opvallend aan de sieraden van Suzanne is het monumentale karakter. Haar sieraden zijn weliswaar klein, ze zijn groot gedacht. In haar recente serie handobjekten en halssieraden heeft zij het ebbenhout gereduceerd tot elementaire vormen: kegels en bolvormen, soms tot groepjes gebundeld. Deze vormen werden op een draaibank gemaakt.

In metaal, zoals bij haar broches, leidt het spelen met holle en bolle vormen tot een heel ander resultaat; door zilverplaat in te zagen en om te buigen ontstaat volume.
Ook kleur speelt een belangrijke rol in het werk van Suzanne. Op het hout of zilver brengt zij vaak kleurpigmenten aan, al dan niet gemengd met fijn zand, wat een ruw dan wel gladder oppervlak oplevert.

Spelend met materialen zoekt ze naar de juiste vormen en verhoudingen voor haar sieraden. Ze worden op het lichaam gedragen, aangeraakt en daar stemt Suzanne Esser de maat en de huid op af.

Foto 3 Ron Zijlstra

14 maart - 24 april 2004 - HOUdT van sieraden

Een expositie met sieraden en vormgeving waarin hout is verwerkt. Hout is een mooi en natuurlijk materiaal dat vele toepassingen kent en mogelijkheden biedt. De exposanten gebruikten het op zeer uiteenlopende wijze: van zacht en licht balsahout tot zwaar en hard ebbehout. Van op het strand gevonden drijfhout tot op de draaibank bewerkte vormen.

De exposanten zijn: Suzanne Esser, Jozefien Gronheid, Oliver Haardt (D) (1), Majorie Jacobs, Rian de Jong, Beppe Kessler, Toontje Krekel, Chequita Nahar, Majorie Schick (USA) (2) en Evelien Sipkes (Curaçao) (3).

Materialenreeks 2004-HOUT, TU Delft

Studium Generale van de TU Delft organiseert een programma over hout, waar de expositie HOUdT van SIERADEN op inspeelt. Behalve het materiaal zal ook de context van het materiaal aandacht krijgen. Lezingen, workshops, exposities, muzikale evenementen en publicaties.

www.materialenreeks.tudelft.nl
Met dank aan Marion Vredeling, Studium Generale, TU Delft

Foto's: 2. Gary Pollmiller 3. Ron Zijlstra

25 januari – 7 maart 2004 - Marijke Schurink, Om de Hals

“Mijn sieraden zijn niet kostbaar en vaak maar even te dragen. Ik wil dat ze emoties oproepen zoals kwetsbaarheid, afschuw, sensualiteit, pijn of kou. Het sieraad in contact met de huid, krijgt ineens een andere lading, een lading die voorbij schoonheid gaat. Ik kies voor film of fotografie en zoek een presentatievorm waarin mijn ideeën het beste tot uiting komen.”

1. Slakkencollier (filmloop) 2. Cactuscollier (foto) Foto's: Marijke Schurink

16 november 2003 – 10 januari 2004 - Sita Falkena

"Nadat de Islamitische architectuur jarenlang het uitgangspunt was voor mijn sieraden, raakte ik gefascineerd door 'het wonder van de natuur'. Niet helemaal verwonderlijk want ook voor de Islamitische architectuur vormt de natuur de grote inspiratiebron.

Een aantal jaren geleden heb ik een reis gemaakt naar mijn geboorteland Curaçao waar ik tot mijn vierde levensjaar heb gewoond. Het was voor mij een bijzondere reis waarbij veel verborgen en vergeten herinneringen terugkwamen. Eén van de meest bijzondere ervaringen was het oprapen van een handvol kleine schelpen uit een waterpoeltje in een rots. Een handeling die ik automatisch verrichtte zonder te weten dat er schelpjes lagen; als kind heb ik dit waarschijnlijk eindeloos gedaan want deze hand vol 'kostbaarheden' keerde weer terug in mijn geheugen. Op deze reis is ook de bewondering voor het 'verborgen' leven onder water ontstaan. Ik raakte gefascineerd door de prachtige kleuren en vaak meest bizarre organische vormen.

Verder intrigeren mij de verschillende koralen met hun fragiele kantachtige structuren en prachtige detaillering. Deze be-/verwondering en een handvol kostbaarheden vormden het uitgangspunt voor de sieraden van mijn nieuwe collectie: koraalachtige organische vormen die aan lange draden hangen. Ze zijn gegoten in zilver waarbij tevens materialen als parels, schelpen en wol zijn verwerkt.

Deze 'sieraden' zijn bedoeld om in de hand meegedragen te worden en verwondering op te wekken".

Sita Falkena, 2003

Foto's: Tom Haartsen

27 april – 29 juni 2003 - Engelien van den Dool

In het nieuwe werk van Engelien van den Dool wordt industrieel vervaardigd vilt een ander karakter verleend door het van kerven te voorzien, het te verharden, te beschilderen of te bedrukken en samen te binden tot driedimensionale vormen. Al experimenterend ontdekte zij een veelvoud aan mogelijkheden die ze verder onderzocht. Vilt heeft een groot absorbtievermogen, waardoor bij beschildering hele intense kleuren ontstaan terwijl het karakter van vilt bewaard blijft. Haar uitgangspunt lijkt de beeldhouwkunst te zijn waarbij immers een brok ruwe materie wordt bewerkt tot een aanemelijker vorm. Engeliens werk verbloemt noch verhult, thema's worden openlijk getoond. Deze manier van werken resulteert in zowel autonome als toegepaste werken waarin het erotische element de boventoon voert. De vormen tonen een geladenheid die speels en prikkelend is, echter niet zonder een knipoog naar het humoristische.

Naast het werken met vilt gaat haar aandacht uit naar het digitaal printen van foto's op textiel waarbij zij samenwerkt met fotografe Sanne Tulp (2, 3).

Engelien past ondertussen diverse technieken toe op bankjes, lampen, wandobjekten en lichaamssierstukken, zoals en op de kleding te dragen BH of een uitdagend gordeltje.

Tekstbewerking: Peter J. van Dijk

Foto's: 1. 4. Erik de Vries 2. 3. Roos Jooren

9 februari - 20 april 2003 - Juul, Have you updated your body yet?

Juul studeerde in 2002 af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Zijn werk viel me op door de eigenzinnigheid ervan die voortkomt uit zijn fascinatie voor de digitale revolutie. Zijn collectie sieraden laat een toekomstperspectief zien waarin de mens zijn autonome natuurlijke wezen 'over-leeft' en evolueert in een wezen dat half mens en half machine wordt: een cyborg.

Juul gebruikt het artificiële materiaal polyester om onderdeeltjes van computers op een zodanige manier daarin te integreren dat een sieraad ontstaat. Dit sieraad, dat direkt op de huid gedragen wordt, zorgt ervoor dat externe apparaatjes kontakt kunnen maken met het menselijk lichaam waardoor dit zich met extra funkties kan uitbouwen. Die suggestie wordt althans gewekt. De eenvoudigste ringen ogen als een zegelring, de andere als fraaie objekten.

1. Input-Output 2. Roman updates 3. Transcope 4. China electrics Foto's: Inge!

17 november 2002 – 12 januari 2003 - Floor Max, Thanks to the Host

De sieraden van Floor Max zijn een vertaling van gedachten, ervaringen en indrukken die zij opdoet. Haar werk ontstaat op speelse wijze vanuit een grote nieuwsgierigheid naar en dankzij vele experimenten met vooral dun metaalplaat en zilverdraad. Deze materialen hebben haar voorkeur omdat ze daarmee steeds weer het samengaan van kwetsbaarheid en kracht kan verbeelden. Ze bewerkt het dunnen draad en plaat door het te twisten, knopen, wikkelen of weven en weet daarmee zeer geraffineerd kleine, mooie constructies te 'bouwen'.

De heldere vormen die daardoor ontstaan, zijn grotendeels verwant aan motieven uit de plantenwereld en techniek. Ondanks relatief eenvoudige materialen zoals zilver, kristal, textiel en halfedelstenen, hebben haar sieraden een kostbare en weelderige uitstraling.

In haar nieuwste projekt Thanks to the host onderzoekt ze het verschijnsel parasieten. Ze is daarbij vooral geïnteresseerd in die situaties waarbij zowel parasiet als gastheer overleven en er een nieuw evenwicht ontstaat. Dit resulteerde in een aantal organza kragen, colliers en sjaals. De 'parasiet' op de zijde zorgt op natuurlijke wijze voor een nieuwe vorm en/of functie. Zo is een toevoeging nooit louter decoratief maar ook altijd functioneel.

1. Sjaal met tasjes 2. Kraag 3. Zaagring 4. Schotelbroche

1 september – 9 november 2002 – Brigit Daamen, tastbare verborgen schatten

Brigit Daamen werkt graag met tactiele materialen omdat ze het fysieke contact tussen gebruiker en voorwerp/sieraad belangrijk vindt. Een intiem contact. Vilt is warm en zacht en biedt vele mogelijkheden (vervormen, omhullen, kleuren). Bij haar nieuwe collectie sieraden en voorwerpen brengt ze een tweede huid aan om bestaande vormen heen. Als basis gebruikt ze daarvoor (oude) massasieraden of voorwerpen maar ze kan er ook een dierbaar erfstuk de persoonlijke uitstraling mee geven die bij jou past. De herinnering aan een tijd of persoon wordt zo een tastbare maar verborgen schat, niet direkt zichtbaar voor een buitenstaander.

De oude identiteit blijft behouden, schemert er doorheen, maar krijgt een nieuwe unieke en hedendaagse verschijningsvorm. Daarnaast creëert ze vormen die ruimte toevoegen aan het lichaam, waarin ook weer een schat te ontdekken valt.

Bij Brigits comfortabele sjaals speelt de vervorming van het vilt een meer versierende rol, soms erotisch van karakter, spannend. Verlangen naar meer...

Foto's: Patricia Dekkers

1 september 2002 - Wandelroute langs sieraden en klokken in Delft

17 maart - 4 mei 2002 - Colette Bloos

De sieraden van Colette Bloos zijn opgebouwd uit aaneengeregen elementen die ze maakt van papierpulp. Door deze elementen kleur en structuur te geven, krijgt haar werk raakvlakken met grafiek en schilderkunst. Haar werk heeft een flexibel karakter en is daardoor ook verwant aan textielkunst. Soms voegt ze aan de pulp beeldfragmenten uit kranten en tijdschriften toe, zoals recentelijke foto's en teksten die betrekking hebben op de aanslagen van elf september. Men 'draagt' deze met zich mee.

Maar ook een tekst die belangrijk is voor u alleen kan ze op verzoek in een sieraad verwerken. Haar sieraden krijgen op die manier zeggingskracht als ruimtelijke collages. De sieraden van Colette Bloos zijn kleine autonome en sculpturale objecten, kleurrijk en visueel aantrekkelijk.

18 november 2001 - 12 januari 2002 - Sarah Enoch, Impressies

Sarah Enoch raakte, tijdens haar eindexamen - een jaar geleden aan de Middlesex University in Londen - gefascineerd door een perstechniek voor kunststof die zij zelf ontwikkeld heeft. De omzet van druk op het warme materiaal heeft een onmiddellijk en diep effekt: strakke, geometrische vormen veranderen binnen enkele seconden van anonieme kunststof (corian, acrylaat) elementen in unieke, levendige objekten. De massa wordt gecomprimeerd, verplaatst, blaast op of wordt dun en teer. Strakke lijnen worden vloeiend en tekenen zich opnieuw. Een eigen identiteit ontstaat.

Haar ketting Eenheid (1) is hier een prachtig voorbeeld van. Elk elementje heeft, door indruken op elkaar achter te laten, vorm gegeven aan het volgende, waardoor ze nauw met elkaar verbonden zijn. Dit geldt ook voor haar armbanden van corian. In al z'n diversiteit ontstaat een eenheid. Voor Sarah ligt daarin een kracht die haar aan een aanraking doet denken. Op mij laat haar werk een diepe indruk achter....